DÜGÜNÜME YETİŞ BABA
Dügünüme Yetiş Baba:
Babalı yetim miyim?
Suçsuz,günahsız,sebiyim.
Babamsın sana ne diyeyim,
Dügünüme yetiş baba.
Yoksulluklarla büyüdük,
Zaman zaman aç uyuduk.
Annemize olmuşuz yük,
Dügünüme yetiş Baba.
Gelin olan senin kuzun,
Gurbettesin, yolun uzun.
Yerinde mi tadın, tuzun,
Dügünüme yetiş baba.
Özledigin gün bu gündür,
İçindeki koru söndür.
Bir kere yüzümüzü güldür,
Dügünüme yetiş Baba.
Babasızlık ar geliyor,
Dünya bize dar geliyor.
Sahipsizlik zor geliyor,
Dügünüme yetiş Baba.
Yaşanmış bir anın olsun,
Ögünecek yanın olsun.
Evladın kurbanın olsun,
Dügünüme yetiş Baba.
Kayıt Tarihi : 10.2.2010 02:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yirmi yıl yavrularından ayrı, yavrularına hasret sanki sürgün bir Ögretmenin içler acısı meslak hayatından sadece bir kesit bu şiir.İnsan hayatında tekerrür etmeyen, manevi deger taşıyan belirli günler vardır, dogum,dügün, ölüm gibi bunlar hiç bir mazeretle geçiştirilemez ancak 657 sayılı yasayı keyfince uygulamaya kalkan müdür müsvetteleri oldukça daha çok baba yavrusunun dügününe yetişemez,mürivetini göremez.
TÜM YORUMLAR (1)