Düğündeki Gurur Şiiri - Ömer Dalman

Çok çetrefilli bir aile düğünüydü.
baştan sona pahalı süsler,
bakımının üst noktasında
saçları artistlerden güzel yapılı,
makyajları pahalı,
ayakları pedikürlü, elleri manikürlü,
özel dikim elbiseli güzel-çirkin
ama pahalı kadınlar etrafımı sarmıştı.

Kalkık yakalı gömlekli,
birbirine eş bakış ve tavırda
cepleri şişkin, gururlu-kibirli erkekler de yanlarındaydı.

Düğün zaten üst noktalardaydı.
ve düğüne çağırılmış olup,
orada boy gösteriyor olmanın
onlara verdiği ayrıcalığın bilicinde
hepsi de kartal yuvasındaki misafirliğin
gururundaydı.

Ne komik ki, benim de bir yerim vardı bu sahnede..
Sayısız bir gecelik süper bakım içindeki kadınların arasında
ve o gururdan şişmiş göğüslü erkeklerin bakışlarında
kendimden gram uzaklaşmamıştım..
Halen etrafı süzüyor,
tek tek bütün yüzlerin arkasındaki acıları, sevinçleri
gururları, kibirleri okuyordum.
Son model ceketler arkasına gizlenmiş,
yemiş-yayılmış, sporsuz göbekleri de görüyordum.

Fonda müzikler,
pahalı bir koro, orkestra...
Sayısız iyi niyet yüklenmiş kutlamalar,
patlayan flaşlar,
koltuk isimlerinde oynanmış bir sürü politik oyun,
ayarlama...

Hepsinin arasında tek bir gerçek ruh gördüm.
Aynı masadaydı bizimle.
Bütün bu şaşaanın karanlık bir köşesinde
kendi aydınlığında kalmış sayılı insanlardan...
Kan çekti tabii
yanıma geldi bir ara
sohbetledik...

Nasıl da gerçekti kendisi!
ve konuştuğumuz şeyler
bu şaşaadan uzakta,
nasıl da sadeydi! ?

Tamamen hayatın şeffaflığında
ve o şaşanın içinde
seni bulduğuma sevindim güzel insan! ..

Demek ki hala varız!
Hala samimiyiz! ..

(Ağustos 2007)