Düğün konvoyu geçerken yoldan, ağlayan bir çocuk var kaldırımda.
Ben diyor bundan 2 sene önce çocuk değildim hanımlar beyler.
Kavgalar vardı ömrümde, savaşlar, ulu orta cinayetler.
Dostlarım vardı, umutlarım, vardı. Kumarlar, hileler.
Alayı yok oldu şimdi, hepsini hiç ettiler.
Aldılar elimden, sonra el bileklerimi kestiler.
Ölmedim ben dostum vardı , dostu gitti intihar etti dediler.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta