Düğün Ve Düğüm Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Düğün konvoyu geçerken yoldan, ağlayan bir çocuk var kaldırımda.
Ben diyor bundan 2 sene önce çocuk değildim hanımlar beyler.
Kavgalar vardı ömrümde, savaşlar, ulu orta cinayetler.
Dostlarım vardı, umutlarım, vardı. Kumarlar, hileler.
Alayı yok oldu şimdi, hepsini hiç ettiler.
Aldılar elimden, sonra el bileklerimi kestiler.
Ölmedim ben dostum vardı , dostu gitti intihar etti dediler.
Evet haklılardı kısmen, intihardı bu ölmeler.
Evet dostum gitti ama, göğsümdeydi bazı geceler.
Ölmedim lan ölmedim, bakın çocuklaşıyorum aniden
Ne kaldıysa alın verin, ne kaldıysa maziden
Düğün konvoyu devam ediyor, kornalar, kıyametler.
Çocuğun elinde komalar, kafasında fevkalade felaketler.
Gözlerine kan oturmuş, ağlamaktan şişmiş bebekler,
Bu çocuk , Asır geçse bekler, hanımlar beyler.
Çünkü gözünden gönlüne, damlamış kırmızı nehirler,
Çünkü aklının içinde bir takım işkenceler, tutuşmuş bazı geceler.
Çünkü bu çocuk, dostun bağımlısıymış, o gidince çökmüş krizler.
Çünkü bu çocuk, ölmemek için, ölene kadar dostunu bekler.
Evet hanımlar beyler,
Sizlere pek nezih, çok mutlu ömürler.
Çocuğa ise az ağlamalı, bol katliamlı günler.
Eğer dostu döner gelirse bir gün,
Hepinize bizden söz,
Ne olursa olsun, öyle kolay ölmek yok,
çok uzun sürecek ömürler!