Anam babam yaş dökmesin
Düğünümdür ölüm benim
Eşim dostum gam çekmesin
Düğünümdür ölüm benim
Ecel bakmaz yaşlı gence
Düğünümdür ölüm bence
Üzülmeyin ben gidince
Düğünümdür ölüm benim
Bu dünyada çoktur cefam
Mahşerdedir mutlak sefam
İşte budur mahzı safam
Düğünümdür ölüm benim
Aramam ben hayır nerde
Mutlak hayır vardır şerde
Kavuşuruz biz mahşerde
Düğünümdür ölüm benim
Sanma ölüm gelmez başa
Değil yüzyıl binyıl yaşa
Sıra geldi Gönültaş'a
Düğünümdür ölüm benim
Kayıt Tarihi : 15.2.2022 23:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Gönültaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/02/15/dugun-gunum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!