Bir düğün alayı, önünde gelin.
Canımın canını oluyor elin.
Yüzün poşulu da kına mı elin?
Yıllarca sevdanı çeken ağlasın.
Cananım son defa göster yüzünü,
Yıllarca yaşlı koyma gözümü.
Hep zevkli olur, elin düğünü,
Benim düğünüme kalan ağlasın.
Bir bakın dostlarım, bu düğün kimin?
Bunca zevk-ü sefa acep kim için?
Beni Mecnun edip giden sevgilim,
Sana arkandan bakan ağlasın...
Elazığ 1964
Mehmet Şükrü BaşKayıt Tarihi : 22.1.2006 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gençlik sevdasının son perdesidir. Bu şiir. Uğruna okulumu sılamı tüm yakınlarımı terk ettiğim birisine yazılmıştır. İstanbul'da askerim. Bir arkadaşımdan mektup aldım ve bu düğününün tarihini ceriyordu. Elazığ'a geldim aklımdan geçebilecek bütün felaket seneryolarını geçirdim. Bunların içinde intiharda vardı. Cinayette vardı. Ama şair duygusaldır. Şair munistir hiç birini yapmadım arkasından sadece bu şiiri yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!