haydi dostlar
durun halaya
düğünüm var bugün
beyazlar giyeceğim
baştan ayağa
çiçekler takacağım
sandığımın ucuna
buketlerde gelsin
kır düğünümün bahçesine
sevdiğim
bir karanfil tak
dokunmadığın saçlarıma
kokun sinsin gelinliğime
sinsin ki gülümseme
kalsın yüzümde
melekler gibi
duvağımı da sen tak
belki dokunursun şimdi
saçlarıma
belki koklarsın
ve gözlerime bak
ne çok istedim
onlara bakmayı,dalmayı
ki açık gidiyorum,uktesiyle
baba
ayaklarıma
ayakkabımı giydiremedin
ama ayaklarımdan sen tut
uğurla beni son yolculuğa
anne
sakın ağlama
bilmedin sen çilemi
çok sevdim anne,sevilmedim
çok özledim kavuşmadım
çok incindim anne sustum
duruldum,yoruldum
günlerdir uykusuzum
asırlarca uyumak istiyorum anne
kurtuluyorum gamdan,kederden
şimdi muradımdır
sakın ağlama anne...
31/08/07
Cemile Aydın ÖzbayKayıt Tarihi : 31.8.2007 09:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cemile Aydın Özbay](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/08/31/dugun-50.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)