Düğün Şiiri - Erdal Çoban

yuvarlama
Bir köy düğünü bizimkisi
Elinde kınası başı kırmızı ağlamaklı gider köyün en alımlısı
Et üstünde bir ölüm üstü beyaz altı zulüm
Bir el al yıldızlı bayrakta
Bir el topraktan kendine bir mezar kazmakta
Kalabalık içinde kalabalıktır bu yalnızlık
Davul sesi zurnayla bir ağıt yakmakta
Silahlar burada patlamakla ağır bir tantana
Ölümüme ağlar köyüm, tepelerden kaybolur bu son günüm
Yarın evli ve kanlı olacaksa doğacaksa yeni günüm
Kanlı çarşaftan tam önce ölmelerdir benim sonum