Düğümün Ardında Şiiri - Kerem Hacımustaf ...

Pedalları çevirmekteyim.

Rüzgar yüzümü okşasa da,
Takılı kaldım dünyanın arkasında.
Geçtiğim zeminlere komşu evler;
Uğurlamazlar bile, beni.

Pedalları çevirmekteyim.

Ay ışığına rağmen,
Kör gözlerim.
Üzerine çarptığım yolun sertliği;
Kanımı akıtırken bile dertlenmez.

Bisikletimi sürmekteyim.

Ayaklarım şişip yaralansa da,
Durduramam bedenimi.
Çünkü kaldığım vakit,
Kurtarırlar mı ki, beni?

Bisikletimi sürmekteyim.

Önüme bir sincap belirse de,
Suç bende değil.
Tekerliklerim onun etine bulansa da,
Pedallarımı döndürmeliyim.

Kimse karşılamıyor beni,
Yola düşüyor ve kalkıyorum,
Çürüyor vücudum,
Günaha bile giriyorum,
Ama pedalları çevirecektim;
Tekrar doğrulmaya kalkınca ama,
Düştü zemine üzerimden;
Kalbim.
Sahi, ben-
-Niçin pedalları çevirdim?
 
Yolculuğuma kahretmekten önce,
Bisikletimi sürmekten de önce,
Dikse miydim göğsüme; sarkan kalbimi?