Kaybedecek birşeyin yokken hayatta,
Neden böyle kızarsın kaderine?
Seni binbir parçaya böldüğü için ise;
Sen zaten kaderin kapanına kapılmadınmı?
Hiçmi kendin suçlu olduğun halde,
Kızmadın başkasına;
Kaderin saçmalığına,
Seni yerden yere vuran kalbine.
Birgün anlayacaksın başından geçenleri,
Çünkü yalnızlık kaderin oyuncağı.
Yalnızlığı oyuncak haline getiren;
Senin saf ve temiz kalbin.
Belkide oyuncak olan sensin,
Kalbin seni oynatıyor.
Gelecekten haber vermeye çalışıyor.
Yalnızlığın kapanında kalmış yok oluşundan bahsediyor.
Sabretmek çözüyormu yalnızlığın düğümlerini?
Yanlış yapanları affetmek seni rahatlatıyormu?
Çünkü artık hayat çekilmez senin için
Düğümler çözülsede anlamak imkansız geleceği.
Kader silmiş zaten bomboş geçmişini.
Şimdi anlayamayabilirsin hayatını
Ama ilerde yaşadıkların seni üzmicek,
Sen kalbin ve kaderin oyunlarıyla bitireceksin zamanını
Kimi zaman seni paramparça ederken,
Kimi zamanda hayallerini gerçekleştirecekler.
Ama sen yine sensin.
Ve asla değişmeyeceksin.
Gelecekten beklediğin umudu kendin yaratacaksın.
Çünkü sen kendi zindanından kendin sıyrılacaksın.
Sana yardım eden tek şey geçmişin.
Kaderin yok ettiği geçmiş senin geleceğin.
Kayıt Tarihi : 29.4.2010 18:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!