Düğüm Telaşı Şiiri - Hümeyra Yılmaz

nefese sığıntı bir sabah
şafak rengi saçların / alev alev
ellerinde kaçış kırıntıları
ağlayan ben değilim
sadece suya düştü gözlerim
ölmedim / ölemedim
çünkü ben yalan değildim...!

uykuya kalktı gözlerim
gece bile düşmeden / hüznün ayalarından
kör gülüşüne gösterdiğim fahişe sabrım / şimdi pişman
ayaklarım yanmasa kaçışından kalan korlarda
belki de ardından gelirdim
biliyor musun
hala sigaraya başlamadım
yoksa çoktan
bir tane daha yakardım

hasret bile çekemeden
kahır voltaları yapıştı / ayaklarımın altına
kadınlık olsun diye söylemiyorum ama
yakışmadı bu gidiş üzerine
ben baharı giydirmiştim sana
umut ekmiştim
şimdi yalnızlık topluyorum saçlarından
hevesim kadar siyah bakışlarım
ve gördüğüm düş kadar savunmasız
öfkem dilimden taşsa da
sonsuza dek sol yanımda uyuyup kalacaksın
uykularımın öldüremediği figüran

sen değils(d) in beklediğim...!

bak, bahar da geçti / ben bu yaz da düğümüm
belki bir sonra ki bahara çözülürüm...!