Düğüm Şiiri - Rasim Yılmaz

Seni öyle çok seviyorum ki
uzaklığın anlamsız kalıyor
her yerde seni hissediyorum
gecede, derinde, yüreğimde
ruhun her an benimle
uzattım ellerimi sana doğru
dokunmaya ihtiyacım var
sende kapat gözlerini
geç hadi avuçlarımın içinden

O kadar çok şey birikti ki içimde
tam söylemek istiyorum
kelimeler düğümleniyor boğazımda
canım yanıyor yutkunuyorum
buna sebep bir cümleyi hatırlıyor
ve susuyorum
sustukça seni daha çok seviyorum

Sensizliğin koynunda kaldıkça her gece
paramparça oluyor içimde
adınla başlayan her hece
duydukça kulaklarımda çınlayan sesini
yüreğimde hissediyorum nefesini

Açsam evimin tüm pencerelerini
bağırsam bütün gücümle sevgimi
bilmiyorum
haykırışlarım bana geri getirir mi seni

Canımın acısından içimin sesinde boğuluyorum
karanlık dünyamın sabahına güneşim ol
ısıt beni, ısıt istiyorum
hadi bekletme sensiz kalan sen yanımı
istersen gölgeme değsin tenin
canı çıksın sensiz geçen günlerin
gel ki hasret ateşiyle yanmasın ellerim

Süzüldükçe anılarım bir bir gözlerimden
avuçlarımda birikiyor yaşlarım
yüreğim kanadıkça ruhumu sarıyor pişmanlıklarım

bu sevdanın ayazında tek başına kaldım
iliklerime kadar üşüdüm ciğerime kadar yandım
bir tek nefesindi hasretim
yokuğunla tükendim derinden yaralandım

Destandır sevdam benim
iki satıra sığmaz yüreğimden geçirdiklerim
yetmez mürekkebim yazmaya sevgimi
gel ey sevgili
şiirlerde aramak getirmiyor bana seni
bugünde geçti gitti ömrümden
gel ki
ruhum titresin seninle derinden...

02 Aralık 2013