Düğmesi Açık Suların Sol Yanıyım Akışım ...

alem arası kelamlarıma deniz ruhlar dalgalanır
algının seçiciliğinde güzelliğine uzanışım ıslanır
düğmelerini açan köpüklerin kumaşı olur vebalim
kalırım aşktan önce sana.
y’anarım senden önce aşka

kendimi dolandıran özlemlerin m’ayınlarında uyanır mecalim
elif kadar berrak yücelerim dizelenir imge sonsuzluğunda
meçhulden meşhur bir arınmanın süzgecinden erişir özüm

bir ben düşerdi sendeki ben’lere düş olmak için
bezgin kulluğun bölünmüş coğrafyasında kalırdı için
oysa sevmek temiz bir iklimin asil sayfasıdır
oysa gitmek sensiz bir mevsimin tükeniş çeşnisidir
oysa varmak gerek bir v’arana

kımıltısız kalmış kalışların içinde akardı pınarın
çıldırmış hasretlerimin susamış ruhunu ıslatır
nefsin son sayfasında yırtardı sensizliğin tüm’ellerini
öylece kalırdık aşk adanmış yolların yıllarına

gülüşlerini esrik bir yüzde unutan leyla’nın özünden açılır gülün
menzillerinin anlamlarında aşka m’analar toplardı bülbülüm
çünkü senden gitmeye daha bebektim
büyütemezdi hüznün çocuk sözcükleri
özne yapamazdı yaralı cümlenin sen yüklemi
efsaneler biriktirmezdi yamalı yüreğimin nesnesi
seninle sıralı sarmaşık cümlede sonsuzluğa çekimlenemezdik

esir dillerin yabancı sözcükleri gibi değildi meramlarımız
iki kişilik ben deniziydik sevdikçe sonsuzluğa akan
iki kişilik vuslat dağıydık estikçe aşkın onsuzluğuna
yanı başımızda yanılmış zaman,
kandırılmış içsel çelişkiler
arındırılmış mecraların arıları
açılımış gülüne gelirdi öylece değil ölümüne sevmek için

yenilenmiş terk edilişlerin terkibinde kederim eklenirken
gidişler soldan başlardı, s’onsuzluğun y’ ağarırken

seslenişlerin k’avında yanardı fenerim, sözler aşka dönerken
sarılışların fırçasında kalırdı bakışın, dokunuşun dünya sana k’anarken
v’arılışların sırçasında alırdı yakışın, s’özlerin yüreğimde okunurken