Düğme Şiiri - Ahmet Altan Ekşioğlu

İplik salmaya başlayınca kendini,
Telaşa kapılır düğme,
Bakar yalvarırcasına ipliğin yüzüne,
Sezer ihaneti o an,
Ve can havlıyla, daha bir sıkı sarılır ipliğin kıvrımına,
İplik, unutur var olma nedenini
Kurtulmak ister değerli yükünden,
Açar kollarını gere gere,
Ve düğme çaresiz düşer yere,
Lakin, çok geçmez,
Bir el uzanır alır düğmeyi yerden
Başka bir el söker atar ipliği yerinden,