Düğen Sürüyordu Şiiri - Mevlüt Yanar

Öküzlere koşardık düğeni
Döner dururduk sap üstünde
Şimdi ne öküz var ne düğen
Ekin eken de yok biçen de

Herkes hazır yemede
Herşeye rağmen
Ne günlerdi o günler
Benim de arkadaşımdı öküzler.

Şiir 1973 te fakir bir köyün harmanını anlatmada.

Sıcaktı gün
Güneşten ter yağıyordu
Gölgeler asıllardan
Kaçıp saklanıyordu
Upuzundu kavaklar
Fakat sallanmıyordu
Salkım salkım söğütler
Şarkı söylemiyordu

Arası yoktu
Duyulan hışırtının
Öküzleri çekerdi
düğenini Mehmet Ağanın

Haydi aslanlarım haydi Hoo sesi
Yorulmuş gözleri kararmışa benziyordu

Harmanın kenarında
Eminecce çocüğunu emdiriyordu
Basması tozdu dastarı tozdu
Emen Hasancığın
Gözlerinin açılması zordu

Ve gün
Düğenin sonsuz hışırtılarıyla son buluyordu

Mehmet Ağa saçları saman ağa
Bu gün de olmadı
Yağmur sıcağı vardı
Yarına yağmur yağar diyordu