(Düet) Yokluk Dediğin

Mektubun düşer topal günlerimin arasına
Kuşlar ürkerde havalanır ya
Öyle bir cümbüştür kopan nefesimde
Kanatlanırda uçamazsam bir kuşluk vaktinde
Döner yatarım omzuna kelimelerin
İşte böyle okunmalı mektup dediğin

Kör bir samanlıkta bulayım diye seni
Vazgeçmiş benden tüm bildiklerim
Karanlık bir nevi efendiymiş geçmişine
Senden ucuza alıp bana pahalıya satmışım geleceği
Beni bir kez de seninle öğrenmişim
Böyle olmaz mı vazgeçmek dediğin

Olmasan da olur, eğer varsan
Beş paralık kötülük etmeyiz alıp götürse şeytan
Olurda satamazsa durmaz dokunursun bana
Bulur elbet seni o zaman ellerim
Sorma sakın bahar ne zaman yeşerir
Sevmekten mirastır dokunmak dediğin

Hayat boğazıma takılırda bir yudum sen içemezsem
Bu şehir sensiz bir şehir daha büyür
Ve her gün bir sokak eksilir yürümezsen
Hayaller bitap düşer nasırlanır emeklerin
Kavuşmaya şart koşmalı ayrılıklar
Böyle çekilir hasret dediğin

Kurdeleler bağla yasak kelimelere
Ele gelince düşlerimiz, çözeriz
Aşk cezasını çekmeye mahkum o güne değin
Günahların önünde tek ayak üstünde
İncir çekirdeği kadar bir dokunuşa teslim yüreğin
Yitik bir bahara böyle adanır ömür dediğin

Razıyım sevmediğim yokuşları inmeye
Yolun sonundaysan eğer
Elçiye zevaldir yüzüne uzak çiçekler
Şimdi aceleye gelmez papatyalar
Önce değmeli ellerin
O zaman yeşerir bahar dediğin

24.Mart.2007 (Aydönümümüz)

İbrahim Tolga Özsoy – Hande Yirmibeşoğlu