bir kere daha çıkmaz bir sokağa sapmıştık
her yer zifir karanlıktı yoktu ki bir ışık
nasıl sevda ki başımızda karmakarışık
yol yakınken gel artık karar ver vazgeçelim...
vurdun sonunda beklediğim haşin tokadı
yüreğim parça parça oldu nasıl kanadı
yine yaptın yapacağını büsbütün yandı
nasıl inkar edersin dersin ki vazgeçelim
yapma bu bir intihar, böyle yok etme bizi
bu güne kadar koruduk büyüttük sevgimizi
birden bire ne oldu sen hiç böyle değildin,
şimdi de diyorsun yol yakınken vazgeçelim
attın ya diri diri cehennem ateşine,
hiç bir şey kâr etmiyor tesellisi kalmadı.
yaşadık mı rüyamıydı tükendi umudum
yapayalnız kaldık aşkımızla yapayalnız...
unutulmaz diyordun unutmak zorundayız...
14/Ocak/2010/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 14.1.2010 10:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
unutulmaz dizisinden etkilenerek yazdığım bir deneme.
na/mahrem
adli siirime yazdiginiz yorum hk:
degerli sair arkadasim siirlerime yaptiginiz nazik yorumlara tesekkur ederim oncelikle
ben o siiri bazi insanlarin mahrem konusunu
biraz fazla abartmalarini hicvetmek icin yazmistim
yumurtayi horoz dolluyor diye yemeyen ve erkek eli deyiyor diye dikisli ic camasir giymeyen vb icin
onlara da saygi duymakla birlikte sadece elestiri acisindan...hiciv yazdim biraz abartmis miyim bilemiyorum...yani mahrem ne namahrem ne anlaminda da baslik koydum
saygilarimla dost kalem uyariniz icin de tesekkur ederim
TÜM YORUMLAR (2)