Tıpkı,
Sevginin aşkı sardığı gibi,
Kadehin üzerinde,
Parmakların.
Sen,
Ne yaptın söyle sevgili?
Sen,
Kalbimin derinliklerinde
Neden bir yara açtın?
Olmak ya da olmamak
Değil mi bütün mesele?
Sevgili!
Karanlıklarım gün geçtikçe
Büyüyor.
Aydınlık yarınlar beklerken,
Kör bir kuyuda buluyorum
Kendimi..
Ben,
Senin kalbini hançerlemektense,
Yakarım,
Kezzap dolu bir kazanın içinde,
Bütün bedenimi ve ruhumu! ..
Bil ki, canın için
Bir hiç tir canım!
Hiçbir mevsim
Senin gülüşün kadar güzel olamaz!
Ve Tanrı,
Her ikimizi de yaratmış ise
Bil ki, tılsımlıdır aldığımız her nefes
Şu ılık bahar gecesi..
Öyle de sevgili
İnsanlar kaderleri ile yaşıyor.
Kanatlarıma alıp seni
Uçsuz bir istasyona götürmek isterim.
Lakin
Kanatlarım bir suretin altında
Ezilir durur..
Bu dünyaya neden geldik biz?
Bizim kalbimiz nedir?
Bir Islahevi mi?
Söyle sevgili söyle!
Kafam patlayacak
Ateşler içinde.
Ahhh sevgili!
Bil ki, senin kanatların;
Tanrının yazgısıdır bana,
Uçsuz bucaksız istasyonlarına
Götüreceğin..
Öyle ıssız ki,
Yalnız Ruhlar ın istasyonlarıdır onlar.
Ve melekler kutsamıştır oraları!
Senin kanatlarında
Son İstasyon neresi ise
Bir başlangıç olur
Yeniden doğumuma..
Biz kimiz,
Sevgili? ..
Biz kimiz? ..
Etten bir aşk mı?
Yoksa
Ruhtan bir beden mi? ..
Ruhtan bir beden ki,
Islahı kalbimizin..
Ruhtan bir beden ki,
Zelzeleler sarsamaz!
Bir kadeh şarapta
Buluşan dudakların,
Öptüğü kutsal bedenlerdir..
Ve,
Asırlarca beklemiş
Ruhlarımızın
Hediyesidir bizlere! ..
Peki,
İçimizde bir öksüz şeytan mı gezer,
Neden ölür insanlar? ..
Neden yalnızlık çeker,
Bir kadehte bile duramayan
Şarap? ..
Neden, türkü söyler çiçekler? ..
Neden, rüya göremez kelebekler? ..
Bana gerçeği anlat sevgili!
Gerçeği anlat ki,
Kalbim gökyüzüne kaçarken,
Yeryüzünde ayaklarım koşabilsin! ..
Şeytan,
Aşkı bulamamış insanların
Kıskançlığıdır.
Şeytan değil,
Yalnızlıkları öldürür kendilerini!
Oysa şeytan
Ne güzel de fısıldar
Kulaklarımıza,
Ateşin ve aşkın güzelliğini!
Cehennemin ipek döşeğini
Ve
Önümüzde eğilen kölelerin,
Nasıl,
Bir zamanlar
Aşktan öldüklerini! ..
Şeytan!
Şeytan öldürmez sevgilim!
İnsan, kendi kendini öldürür!
Ve, yaşatır yeniden..
Gerçek budur..
Koşmak için sonsuz evren
Sonsuz mutluluklar! ..
Yaşayalım mı,
Devam mı edelim? ..
Yaşamak,
Önünde bulunmamış
Bakir tarlalarda,
Ruhların ve bedenlerin
Sevişmesidir!
Nadasa bırakılmış tarlalarımızı,
Bırak sürelim!
Verim,
Ellerimizdeki ateş
Ruhumuzdaki bereketle olsun!
Semin Yapar
Semin YaparKayıt Tarihi : 15.12.2015 23:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!