Düet-4-Anlat Şiiri - Vedat Koparan

hele de bana
yok sen sus güvercinler desin
ülkemin
dağlarını
sonsuz gökyüzünde

kanatlarını çırparken nasıl özgürce uçtuğunu
göklerin nasıl seviştiğini mavinin telaşında

anlat mesela
insanları
urbası perperişan yolcunun
benliğinde ki kırıklarda

gözleri geleceği müjdeleyen
ey ateş
dağlı yüreklerin türkü dilinde
hala sevmeyi bilen yurdum insanını..

maviş gülüşlü çocukları
mor çiçekli dağlarını anlat
güneşin doğuşuyla aydınlanan
parıldayan o sapsarı ışıkla
çağlayan Fırat’ı
dolu dizgin bir rüzgar üzerinde eserken
hasretin türküsünü söyleyen Dicle’yi
hep orada kalmışlığımı
anlat bana

bilirsin ne haldedir
serpmeye gelen balıkların çırpınışını
bilirsin değil mi
gün batımlarında
hüzün dağlarına çöken sisi

yalın yapıldak yamaçlarında
ayaklarına dolanan dikenlerin batıp
kan sızan çıplak ayaklarında
çamur deryası bir kışa bulanan
ekmeği elinde ısırırken
çekilmiş fotoğrafında
savrulurken bebelerin
geleceğe dair düşleri
sana ne anlatayım
bu acılar deryasında
vururken beni

sen güzelliklere çağlarken
özlem yüklü bir rüzgar gülüydün
gurbet kuşlarının kanat çırpışlarında

ben öte yüzün de
hep ülkem diye sana akan
biliriz ki aslında hep biriz
uzaklardan yakınlara tamlanan

Bengül Yağıbasan-Vedat Koparan 09.10.2005

sevgili can dostumuz Yaşar Doğan katkıların için çok teşekkürler sevgiler can