/// Düet Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Sözün tükendiği yerdeyiz,
Keşke
o bir gecelik aşklardan olsaydın,
Keşke
mayısın maviden vazgeçerken
uzun geceleri öpmeden geçseydin.
Şimdi kapat ışıkları
Yarı karanlık odada
tutamadığımız düşler geçecek önümüzden.

Ben yokum,
Ruhum yüreğimin ıssızlıklarında
utangaç göz yaşları döküyor.
Noktasız cümlelerim
şairane gözleriyle firari gönlümde geziyor,
Bu şehrin en kurak sokağında
içim susuyor,
dolunaydan geçerken
öpüp öpüp bıraktığımız yıldızlar
derme çatma ayrılıklara ağlıyor.

Sevgili,
Her yerde savaş var
Kırmızı karanfiller konuluyor pıhtılaşmış mavilere
ipleri kopuk kavuşmalar
en kışkırtıcı dizelerle altüst oluyor
Kalem mürekkebe
kelimeler kağıda
şehirler şehirlere küsüyor
Sayfalarda yalnızlaşmış insanlar
Her gece açan düşlerde
Sevinç naralarıyla okşuyor geceyi.

Şimdi, yeryüzünde söylenmiş
En güzel cümleleri topluyorum
Akşam örterken şehrin üstünü
sormak istiyorum
yorgun düşen şiirlere,
Daha kaç kere gösterime girecek aşk
can evi pazarlarında
dokunurken birbirine,
Ağrıma gidiyor sevdasız sokaklar
çünkü;
Karanfiller iki kişilik düette
Susmayı yeğliyor.