Düet-1-Bastırılmışlık Şiiri - Vedat Koparan

bastır
yarana parmagını
tuzuna ekmeğini
sesime sesini bastır
ama bastırma yangınını sellerle
hükmedecileri bastır
bas! Bas onlara alayı kalayı
bas kafalarına bas!

bastırılmış kaç kuşatmadasın
kaç kurşun yarası dişlerinde kendini ısırır
içe gidişinin sesine sor sislere dumanlara sor
nerede şimdi Sevdan Yaran Yangının
kendini seni taşıyan yeryüzüne sor

bastırııldığında
kesilen sesini
kanayan damarını patlayan beynini gör
acıtır insanı esaretin zinciri
kanamış yürek kanatan gözünü gör

bastırdığında
hem kendini hem ötekini
kalk cehenneminden kaldır
iç seslerin dikenlerini
dünyanın yüreğine batırır

kırılırsın ellerinde ter ve telaş

bas bas bağır
haykır un ufak ufala
kır dagıt parçala paramparça
dönüp tekrar üstüne bas
bu matem bu yas bu pas
yuvarlanmalı tahtıyla beraber
sonsuz karanlıklara

bırakma kırık hayatlarını
kırık cam parçaları gibi
kaldırımların üstünde
duvarı yolu yordamı kabuğunu kır

kırıldığın her yerde

hırçınlaşsın dalgalar dağlar
git ve gel ey Tito’nun med ceziri
savrulsun kıyılar plajlar
uçuşsun zehirli kum taneleri
hayat çarpsın duvarlarına başını

kabarsın kanın iç ve dış denizi
denizanasının mavi harmonilerinde
açıldıkça engine görülüyorsa hayatın ilk çekirdeği
al öfkene ek büyüsün öfkeler kendinde
bakarken panoromalar yürürken yollar
kaşınırken taşlar ölürken başlar savrulursun

seyretmek ne güzel
ay ışıyor gözlerinden gözlerimin dibine
kollarımda sen gibi dolu bir yel
sarıp doluyor beni kendi çekirdeğine
canım yanında sakin bir denizde yelken
ama her yanımda bir yara kanar hangi yana dönsem

insanda can kalmamıştır artık
ne de yeryüzünde insanca yaşamak
kalk her uykuyu gölgesinden kaldır
bas ziline zurnasına zıvanasına
bas zalimin kafasına kafatasına
kıyametse hemen kopsun

sesin kısıksa ayağıma bas bütün dünya zırlasın

Yaşar Doğan - Vedat Koparan 26.11.2005