Düello Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Yazarken ne düşündün bilmiyorum ama
ben olsaydım ben de öyle yazardım
belki bir kurmaca belki
yanı başında bir dram
bir roman
önce hiç ciddiye almadım
ilk başlarda giremedim konuya
nereye dedim kendime
nereye böyle
söylesem inanmazsın
söyle şimdi bunlar ne içindi
hadi desem ki
eski arkadaştık unutmuştuk olanları
sonuçta can ciğer arkadaştık

tadını çıkar
bulmuşken sıcak bir göğüs
dertlere derman bir ana bağrı

işte böyle bir dağdan bir bayırdan
dertler limitini aşınca
hangi birine koşabilirdim
bir kader ki dili başka herkesçe
ağrısı başka başka sancısı
katlanılmaz göstermese Tanrı bir ışık
bir kader ki kördüğüm çözülmüyor dolaşık
her bir ayrı telden çalıyor
çok düşünür çok yazarmış
çok güler çok ağlarmış zılgıt yemişler
dertlerden gül bitirip sözlerden
gazel türkü yaparmış içi yanıklar
çalarmış uyanıklar
neyse
gün olur girer yoluna aheste
adına belki de kim bilir
aşkına söz olur yapılır beste
her savaşta bir vuran bir vurulan olur
düelloyla sonlanır aşk'ın savaşı
hayat kendi öğrendi de öğretiyor şimdi
yazık ki bir gözü kör diğeri şaşı

Yükse Nimet Apel

7/Aralık/2013/Cumartesi/Bodrum