Düello Şiiri - Ekim Gençer

Söylencelerle dolu bu eski mezarlık
Homurdanıyor şimdi.
Gömüldüğü sessizlik kuyusundan çıkıp.
Sisin içinden yaşlı süvariler beliriyor
Kan elbiseleri ile.
Kiminin sırtında mızrak,
Kiminin kolunda çürümüş bir ok.
Kimi kolsuz, kimi başını arıyor.

Yaklaşıyor çürüyen bedenler,
Hepsinin yüreğinde o eski korkular.
Siyah güneş çoktan çıkmış bulutların üzerine.
Capitol'den Kapital'e uzanan o eşsiz yürüyüş...
Başı neresiydi sahi, sonu nerede?
Neresindeyiz biz şimdi?

Yaklaşıyor çürüyen bedenler.
Karşı koyacak neyimiz var ki?
Biz kaçırmamış mıydık Robespierre'i
Madam Giyotin'in şehvetli kollarından.
Öldü sanmıştılar hani.
Biz kurtarmadık mı Marat'ı Babeüf'ü?
Yanlız mıydı Meksika dağlarında Pancho Villa?
Yanlız mıydı Saros dağlarında Capetanios Markos?
Daha dün İlyiç'le değil miydik?
Karadeniz'de, Kiev'de, Santiago meydanında
Öldürülenler biz değil miydik?
Doğmadık mı sonra Sierralar'da?

''Genç proleterya
Aniden çarptı eldivenini
Yaşlı burjuvazinin suratına!
Tabi eli de içindeydi.''

Yaklaşıyor çürüyen bedenler.
Yaklaşıyor o eski şövalyeler.
Musa, İsa, Muhammed, Papa, hepsi
Hepsi onlarla.
Yehova bile.
Karşı koyacak neyimiz yok ki!
Söylenceler yalan,söylenceler çirkin.
Kim ne derse desin:
Düelloda öldü Puşkin.