Duduş' a Şiiri - Ergun Bingül

Eşref’in kızı, benim de annem
Daha on beşinde kalk gel İstanbul’ a
Halıdan kaçarken, trikoya tutul sen
Biri tenekeden de olsa da üç evladın gururu gözlerinde
Yükleri taşıdıklarının yanında tüy gibi hafif kalsa da
Tek başına, dimdik,
Bir çınar misali, içi oyuk olsa da

Ah Duduş,
Artık renkli fotoğraflarda siyah beyaz çıkan kadın
Dudu dillerin Muzaffer bey demeyecek
Anılarda tutsak kalacaksın
Yörüylek, deylekten, mahanasız sedalar kulaklarımda
Of … Off…
Yolun son virajına yavaş girme, tak beşe
Yeter ki öyle çaresiz bakma,
Bakma Japon gözlü güzel kadın…