Dudu Şiiri - Dursun Özden 3

dudu

nazım’ın sevdalısı idi, şeytan
ve doktor galina emaneti, o tan
ve hayal gücüm kadar, zenginim
kar ile korum, dudu benim dengim

imgeli dudu; yalın şiirin mor dudak izi
cilveli dudu, ne şeytan, ne de melek?
doktor aşkı, insandan sadık, o köpek
ve insanlar, bizim insanlarımız, dönek

kendi ekseni etrafında dönen
kimi sahtekar, kimi kafadar?
kimi fırıldak, kimi de ışıldak?
o kime müstahak, kime hak?

yaşamı açkı deliğinden dikizleyen
kör kızın aynası ile röntgen çeken
ve cemde, o düşkün çorak ovaya
ve de o tuzsuz göle, sevda eken

hasan dağı başı duman-yüzü ak
şeytan tazı, dudu bazı-bir melek
ve yinede sen, ona bir türkü yak
sürmeli dudu’ya, gözün gibi bak
tam zamanı, kam zamanı-o şimdi
şeytan, dudu ile dansta yalınayak.

dursun özden
“"

(dudu: dr. lütfi’nin köpeği,
şeytan: nazım’ın köpeği)