ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam)
Doğum tarihi : 29 Ekim 1943
Ölüm tarihi : 15 Ekim 1986
İki bebesiynen kaldı Dudu
Herifi çekip gitti nedense?
Er kısmı değil mi ki ya.
Ya açmadı, yakıştıramadı.
Ya takıp takıştıramadı.
Gönlünce Dudu’sunu her halım
Ondan gitti.
Gün geldi Alamanya’ya gitti Dudu.
Satıp satıp değerlerini.
İki bebesini anasına bıraktı.
Besbelli oradaydı umudu.
Aylar geçti…
“Dudu geldi.” dediler.
Tomofilnen dik bayıra çıktılar.
Delaanlılar sıram sıram oldular.
Bak sen kelli, ne gelişti o.
Uçuk yüzlü Dudu’da ne gülüştü o.
Bet, beniz yerine gelmiş,
O eski Dudu’yu sankim,
Cinler, periler almış.
Bebeleri koşuştular, çocukça.
Oydu her halım anaları açıkça.
Birini sarmaladı döşünün ıscak yerine.
Diğerini doladı arta kalan eline.
İpince sızılarla gözlerinde yaş,
Kucakladı hepten yavrularını.
Düştü bağrındaki taş…
Dindirdi içindeki
Her an çağlayan yası
Duymazlığa geldi,
Konu komşu fiskosu…
Sarı dudu evinin hayatında
Diz çöküp başını kaldırdı Yaratan’a
Sızım sızı hasretlik işte şimdi bitmişti
Çakır Ayşa’nın gızı
O gariban Dudu’cuk
Yad ellerde yitmişti…
Muhip Erdener SOYDAN
09 Mart 1978 Ankara
Vecdi Murat SoydanKayıt Tarihi : 22.2.2005 18:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
NOT: Rahmetli babamın, yazmış olduğu şiirlerinden başka, günlüklerini yazdığı bir tane de anı defteri var. Dudu şiiri gözleme dayandırıp yazdığı bir şiir olup, rahmetli babamın yazılarında ve şiirlerinde geçen şahıs isimleri aynen muhafaza edilerek paylaşıma sunulmuştur. Kara gurbet.. Kimleri esir almadı ki. Kimleri çoluğundan çocuğundan ayrı bırakmadı ki.Alamanya, hem uzak, hem tuzak.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!