Düden Ders Verdi Şiiri - Niğmetullah Uçar

Dünyada yaşamak bana işkence
Evimde huzur yok sıkılıyorum
Evladımdan saygı göremeyince
Dimdik duramıyor yıkılıyorum

Etrafımda herkes gezip gülüyor
Huzurlu biçimde sefa sürüyor
Hayat devam eder dünya dönüyor
Sıkıntılarımla dolanıyorum

Düden şelalesi inleyip akar
Seyire gelenler eğilip bakar
Kimbilir onunda belki derdi var
Anlatıyor ama anlamıyorum

Neşeli olanı neşelendirir
Kederli olanı kederlendirir
Sesi huzur verir su serinletir
Yanına oturdum kalkamıyorum

Derdin var mı dedim dedi ki sorma
Kederin neşenin üstünde durma
Bana öğüt verdi kafanı yorma
Beynimden sıyırıp atamıyorum

Çağlayanın sesi coşkusu farklı
İçinde hüzünler neşeler saklı
Kendince yorumlar gelenin aklı
Kafam çok karışık anlamıyorum

Coşkunun içinde durgunluk gördüm
Sesi huzur verdi dinlendi gönlüm
Damlalarla aktım izini sürdüm
Onlarla birlikte yol alıyorum

Taşlara değince kabaran sular
Sanki ağlar gibi gürültü yapar
Düze indiğinde bir sakinlik var
O yolunda gider ben bakıyorum

Dedim biraz önce köpürüyordun
Taşlara değince ses yapıyordun
Önüne çıkanı götürüyordun
Şimdi çok sakinsin anlamıyorum

Dedi yollar çetin bazen düşersin
Bazen engelleri aşıp geçersin
Sabredersen böyle sefa sürersin
Ders alıp yanından ayrılıyorum

Yaratan Allah’tır dert veren odur
Dilerse yandırır dilerse korur
Şikayet etmeye hakkımız yoktur
Tevekkül ederek el açıyorum

Rampada köpüren kabaran sular
Yamaçlardan iner düzlüğe çıkar
Kadere inanan Allah’a salar
Ben de sular gibi alçalıyorum

Huzursuz gelmiştim huzuru buldum
Ümitsiz olmuştum ümiyvar oldum
Bugün anladım ki boşmuşum doldum
Düdenden gülerek ayrılıyorum

Niğmetullah UÇAR
Antalya
09.07.2006