Düden Dediler Şiiri - Mehmet İslami

Erenler bir kadeh ikrâm ederek
Buyur tekbirle iç, baden dediler
Bastı zeman üzerinde giderek
Bizi sana ihvan eden dediler

Âllâh-ü Teâlâ âşkıyla içtim
İçince ene’yi çiğneyip geçtim
Onsekizbin âlem üstünde uçtum
Nesimi hâlince giden dediler

O, deriyi verdi sen ver serini
Âllâh için hassenin her birini
Takip et HALLAC’ı, öylelerini
BESTAMİ’ler seni güden dediler

ZEKERİYYÂ gibi biçileceksin
YÂKUB olup kanla seçileceksin
KIZIL DENİZ olup açılacaksın
Oldun FİRAVUN’a düden, dediler

İLÂHÎ KELÂM’ın kapağını aç
Ôlur mu ELİF’e açılmaz sır hiç?
SİN ile mühürlü neticeye geç
Bu gelendir bire giden dediler

Bu âlemde fenâ, Adem’e yer yok
İyi, güzel vardır, nefsâni şer yok
Gönül gözü açık ah ile zâr yok
Varmıyıdı söyle, deden dediler

Dedim deden yoktu baban var idi
Cennette ananla ilkbahar idi
Şeytan varken orda durmak zor idi
Kim idi cennetten giden, dediler?

Baba-ana meskûn iken cennette
İblis fitne kaynatırken cinnette
Ref ettirdi bu âleme elbette
Gelecek buraya, giden! Dediler

Sürgün değil, Hakk’ın ezel kaderi
Arza saldı mader ile maderî
İmtihândır bu hikmetin ederi
Çünki turap idi beden, dediler

Ruhumuza kılıf turap eyledi
Bu hâl azâzili harap eyledi
İlâhî nimeti şarap eyledi
İflâh olmaz biat eden, dediler

Üç HÂRF’le Beş NOKTA’ya derc ettiği
Sana bahşişi ihsandır verdiği
İdrakle hıfzeyle halifeliği
Cennettir cehennem eden, dediler

Ni’metî akıla şükür edenler
O, arifler firdevsine gidenler
Zekâ çobanıyla nefsi güdenler
Hakk’ı müşehade eden dediler

Her kemâlin bir zevâli olacak
Hayır, Ve şer kim nettiyse bulacak
Herkes ektiğini kendi yolacak
Kurur, filiz veren fidân dediler

Dû âlemde canlar huzûr içinde
Yaşarken yükselir MİRÂÇ biçimde
Bekîr, Ömer, Osmân, Âlî göçünde
CÜMÜA’yı BAYRAM eden dediler

Mademki Âllâh’a Adb’inim dersin
Gönül tercümanı dille söylersin
İSLÂMİ: bu cemde acep neylersin?
Süfli ruhun sana düden dediler