Dudakta Biriken Söz Çürüğüdür

vakitlerden akşam üstü
birini bekliyor gözlerim
dört yanım dört aşılmaz duvar
içimde bir barut çizgisi
ve meridyende saat yirmi
bekliyorum gelmiyor
kırıyorum yönümü yalnızlığa

gece başlıyor dudağımda
eşkıya artığı gülüşüyle
tüm gece biliyor kederimi
bir dili olsa da anlatsa
dudakta biriken söz çürüğünü
kül kor ateşi gizliyor
mermeri andırıyor yüzüm
bir sigara yakıp diğerini söndürüyorum
giderek çoğalıyor kül
zehir sızdırıyor içime pişmanlıklar

uzamasını biliyor gece
liman sanıyor yüreğimi
ışıklar eritmiyor karanlıklarımı
grilik siyahlaşmamak gibi bir inat ki
kıvrılıp yanıma ben olmaya soyununca
usulca tarıyorum gecenin saçlarını

karanlıklar salkım saçak
gülmeler talan olmuş
uykudan korkuya geçme sularında
mirasçısı olduğum
acılarımın başında nöbet tutuyorum

hüznü demliyor gece
bağışıklık kazanıyor sızılarım
ellerimde acıların tarihi
ellerim ki bağlı gözlerimde
ahtapot kollarıyla karanlık
g e c e y i s a r m ı ş k e n
ben de senden gidiyorum
iki mavi arasındaki karanlıkta

y o k o l u y o r u m....

Nail Yavuz.... İ z m i r....