Dudaklarının Çatlayan Susuzluk Baharında

Sana güneşi sunmuştum avucumda
Sonbaharın yağmurları değmeyecekti
Masum bedenin her tarafına
Islanmayacaktı kirpiklerin
Yağmurlar ile birlikte ağlamayacaktı gözlerin

Kucak açmıştım tüm yalnızlığa
Göğsümde avutmuştum tüm acıları
Dokunmasın sana diye
Özlemlerin her birini savurmuştum
Kül gibi toz gibi etrafa

Bir kelime ile yanı başında anla diye
Bazen bağırmalar kadar uzaktım sana
Bir kum tanesi gibiydim dünyanın etrafında
Belki de bir yağmur damlası gibi olmalıydım
Yan yana omuz omuza

Düşüncelerdi bakmalar da
Bazen de bakışların ortasında
Göz bebeklerinin içinde yerim vardı
Anlarcasına adı kalmıştı
Zemheri soğukların ateşi olmaktı
Dudaklarının çatlayan susuzluk baharında