Dudakların Kar Gülü Yar Şiiri - Salim Erben

Kader çizgimin kederlidir öyküsü
Bir düşle düştüm kara sevdaya
Yıldızlar kaydı her şafak
Telaşlı bir serçe gibi çırpınarak
Acıyı kuşanıp baş koydum yoluna
Uğruna kerem olduğum
Omuz veren acılarıma yasla başını
değsin sırtın sırtıma
Gülüşü ömrüm olan gün yüzlü yar
Çekme elini üzerimden sen çekersen
Ben düşerim tutan olmaz uçumlardan
Savunmasız kalır kale burçların
Güneşin her gün yeniden doğuşu gibi
Şimdi
Seninle nasıl yapsak da sönmez
Hangi közü okşasak yakmaz harlanıp
Hal vurup harman savurduğumuz
Yılların kızıl sevda ateşi
Elele tutuşsak bir ikindi vakti
Sevişsek kumrular gibi
Tadı mıh gibi
Saplı kalsa göğsünde
Adı aşkmış sevda imiş ne fark eder
Bir ezgidir düşse dilimize
Ben sizin köyün türkülerini iyi bilirim
En sıcak şiirleri şairler yazar yaylasına
En yanık türküleri göçmen kuşlar söyler
Göçüp giderken arkasıra
Sen söyle ki
Borcum namus borcu olsun
Ben toplayım yüreğinde ki kırıntıları
Ağaç gövdesi saran sarmaşıklar gibi
Sarılalım kemikleri kırasıya biz bize
Çırpınsın göğüs kafesinde ki salim
Billur bir şebnem gibi düşsün sularına
Dağlar hırçın sular soğuk gölettin de
Fırtınalar kopsun savursun bizi
Uçsuz bucaksız evrenden evrene
Ne sorsunlar seni ,Nede beni
Adımız sevdalıdır ver elini gidelim gayri