Bazen sessizliğin esiri olurum,
Öyle dalarım ki;
kendimi bile unuturum,
boğulurum kendi içimde...
Tam düşmüşken her şeyin uzağına,
Senin sesinle uyanıyorum
yaşadığıma...
Öpüyorum seni usulca
dudakların kanıyor dudaklarımda
Ve yüreğimin acısına
basıyorum nefesini bir ilaç gibi...
Şu sensizliğin sessizliği var ya
öldürecek bir gün beni...
(Ank.2004)
Hikmet KarakuşKayıt Tarihi : 7.6.2004 23:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hikmet Karakuş](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/06/07/dudaklarin-kaniyor-dudaklarimda.jpg)
öldürecek bir gün beni...
mükemmel... yukariya aldigim bölüm bir baska güzel...
öldürecek bir gün beni... Final vurucu..Tebrikler
sessizlikte
ve sensizlikte ....
Kutluyorum Hikmet Karakuş....
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (7)