Dudakların, Gül Şenliği - Tahsin Saraç.. ...

Bir bahar kaçkını yeşil
Tomurcuklar seni bende.

Sarı sıcak güneşler ışır
Aykırı güzel o dişlerinde.

Dudakların, gül şenliği
Öpüşmeye giriştiğinde.

Taş uyanır, yatak kişner
Ateş harmanı dişiliğinde.

Soğuk bir Kars gecesinde gürül gürül
Yanan bir soba gibisin içimde.

Tahsin Saraç

DUDAKLARIN, GÜL ŞENLİĞİ

Önemli bir yazı ustasına bir gazetede ya da dergide yazma teklifi götürmüşler. Yazar teklifi dinledikten sonra: “Uzun yazılar isterseniz yazı başına 500, kısa yazılar isterseniz yazı başına 1000 lira isterim.”demiş. Gerçekten de bir kasa portakaldan elde ettiğin vitamini şöyle bir bardak portakal suyundan alabiliyorsan bu bir kasa portakalı tüketmek, bu hamallığa katlanmak niye? Şiir, kısa ve özlü olmalıdır.

Bir bahar kaçkını yeşil
Tomurcuklar seni bende.

Kış gününde karların buzların arasında bir parça yeşil… İnsanı şaşırtan bir tezat… Ne işi var bunun buralarda? Bu “Bir bahar kaçkını yeşil” değil midir, şaire sevgiliyi hatırlatan? … Bu soğuk ve ölü doğa parçasındaki tek canlı… Tek hayat belirtisi… Tek ümit ışığı… Şairin gönlündeki sevgilinin de bundan farkı var mı ki?

Sarı sıcak güneşler ışır
Aykırı güzel o dişlerinde.

Sevgili konuşurken her cümlesinde güzel, sıcak yaz güneşleri yaşanır. Dişeri pırıl pırıldır sevgilinin. Bir insanı tanımak öncelikle sözleriyle tanımaktır. Sözler ağızdan dökülür. Sevgiliyi dinlemek âşık için müzik gibidir. İşte konuşmaya başladı, kendini anlatıyor, geleceğe ilişkin hayallerini anlatıyor… Aaa, bu hayallerin içinde ben de varım! ! Allah’ım bu ne büyüleyici bir gün! Aşığın dünyası birden bahar kokularıyla dolar. Yaşamak ne güzel şey!

Dudakların, gül şenliği
Öpüşmeye giriştiğinde.

Sevgili, öpüşürken daha bir güzeldir. Neşe, coşku, sıcaklık, çekicilik ve dünyanın bütün pırıltıları şimdi sevgilinin dudaklarında yoğunlaşmıştır. Güller, açılır; gül, bahar pembeliği ve coşkularını taşır. Gül, çiçeklerin en gösterişlisi, alımlısı ve nazlısıdır. Güzeller içinde, bahçede, kalabalığın içinde en dikkati çeken o’dur. Gül, arzulanan sevgilidir.

Taş uyanır, yatak kişner
Ateş harmanı dişiliğinde.

Bu güzel, taşı bile binlerce yıllık uykusundan eder. Taş bile hoplayıp kalkar o yanından geçerken… (Mübalağa-kişileştirme) Başını çevirir de gözlerini alamaz bu güzellikten. Aşkı unutmuş gönülleri bile sıçratır yerinden bu dişilik… Kalpler bir başka atmaya başlar. Bu güzelin dişiliği, çekiciliği ise bir yangın harmanıdır. Yatak, memnuniyetle, zevkle misafir alır onu; açılır saçılır ve mutlu sabahlara taşır bu nazlı dilberi.

Soğuk bir Kars gecesinde gürül gürül
Yanan bir soba gibisin içimde.

Ey sevgili, senden uzağım ama bu soğuk kış gününde içimi ısıtan tek güzellik ve tek hayat kaynağım sensin, diyor şair bu benzetmeyle. Kars’ın soğukları ve uzun kış ayları ünlüdür. Bu donmuş hayatlara bahara kadar dayanma gücü veren ise sobalardır. Ey sevgili, sen gönlümde bir ateşsin gürül gürül yanan…

Şiir, beş beyitten oluşuyor. Birinci dizeler serbest, ikinci dizeler birbiriyle uyaklı. Gazel formunu hatırlatsa da yeni ve serbest bir şekil olduğunu belirtmek gerek. Şiirde ilk beyit sevgiliyi hatırlama, devamında sevgilinin güzellikleri ve son beyitte ise sevgiliye özlem başarıyla anlatılmış.