Dudakların Değsin Şiiri - Halil Gülez

Dokun yüreğime,
Değdir dudaklarını.
Kalın etli dudaklarını, ak dişlerini,
Bir hançer gibi batır yüreğime.
Dilinle dokunsaydın,
Karanlık bir ses duyacaktın,
Uykulu siren seslerini andıran.

Üfleseydin yüreğime ılık nefesini,
Borazan gibi hüzünlü bir limanda,
Beyazlar içinde bir hayalet gibi,
Kıyısında dalgaların, rüzgarın ortasında.
Uzayan açlık, ansızın çalan bir siren gibi,
Yağmur iniyor, karanlık iniyor, gece iniyor yüreğime
Önüne geçilmez.
Ey mutluluk, ey yakarış diyerek haykırır bu yürek,
İçten sesiyle suçlar yağmur damlaları.

Ansızın var olursan düşten de öte gerçekte,
Ölü bir günle kuşatılmışsan,
Yepyeni bir ışığa yüzün dönükse,
Yaralı bir güvercin gibi çırpınan,
Korkudan titreyen yüreğime üflersen,
Ya da bilinmez gölgeni getirir.