Dudakların bırakmadı. Şiiri - Navruz Kaplan

Dudakların bırakmaz ki perde olmuş dilime
Dil görnmez dudak koymaz zehirini döküyor
Mefsim bahar çok çiçek var arı balını arıyor
Dil olmadan bal yapamaz arı ağlar ovanda

Göze yazık ağlatmaz fırsat vermez ki kırpik
Sevmiş güzel ağlıyorsa yük ağırdır çekiyor
Yara almış su alıyor gemi denizde gittmiyor
Güvertede kuşlar vardır yuva yapmış ağlıyor

Navruz yorgun yol bitmiyor nefesimi kestiler
Bana bunu siz yaptınız gideceğim buradan
Hesap verdim kaç kişiye borcum bitmiyor
Tanırı bana şans verdi şimdi ben gülüyorum

Arı nasıl bal yapıyor kış gelince aç kalmaz
İnsan oğlu iylik yapar balığı deriyaya atar
Ağladım bir kaç sefer yakın larım gülüyor
Ya bir yakın ya tanıdık uzak dur ağlatacak