Dudakların, dudakların bu kadar uzak olmamalı susuyorum.
Bırakın şimdi petrol rezervlerini, küresel ısınmayı, bilmem kaçıncı dünya savaşını,
Ey insanoğlu! Size çok daha büyük bir sorundan bahsediyorum.
Şu üzerine bastığınız toprak var ya hani bildiniz mi ?
İşte onun çok da uzak olmayan bir parçasının üzerinde o,
Ama ben onu göremiyorum.
Ağladığınızı duyar gibiyim, ama susun.
Çoluk çocuk duymasın panik yaparlar.
Ayrıca koskoca adamlarsınız
Yakışmaz size ağlamak.
Büyütmeyin bu kadar
Buluruz bir bahane, gideriz yanına
Sarılırız o güzel beline
Ruhun bir kısmı ama parmakların her boğumuyla
Unutmayın; birkaç saniye, bazen birkaç senedir.
Derken; alıyor mu içimi inceden bir korku.
Caesar ihanetten öldü, ben bilmem neden
Dünya Süleyman’a dahi kalmadı
O da bana kalmaz diye korkuyorum
Hem de benim olması için onlarca sebebimiz varken.
Anlayacağınız dostlar!
Birlik ve beraberliğe en muhtaç olduğumuz bu günlerde
Sıkalım kafamıza! Önce kadınlar ve çocuklar.
Güneş, onsuz biraz serin,
İki kere iki, o
Yerçekimi, ona çeker beni
Bir süredir görmüyorum onu ve o süredir almadım nefes
Bilimi çürüteli çok oldu
Müsaadenizle kalkayım dostlar,
Zira, akrep gece yarısına koşuyor,
Ve bu kadar iltifat çok oldu.
Kayıt Tarihi : 23.5.2023 04:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Derler ki bu şiir 1000 yıllık falanmış. Derler ki aynı bu şekilde yazılmış. Ve derler ki ikisinin kavuştuğu gün.. Neyse inanmayın böyle saçmalıklara
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!