Şeker mi? Şerbet mi? Bal mı? Bilmedim.
Ne şirinmiş, meğer yar dudakların.
Ben o tadı, hiçbir şeyde görmedim.
Ölüme dermanmış,yar dudakların.
Bir kez öptüm,sarhoş oldum.
Kendimi Cennette buldum,
Aşkınla yandım kavruldum.
Sanki bir ateşmiş,yar dudakların.
Bir öpeyim dedim; kırmadın beni.
Canımdan çok fazla severim seni.
Gene ister isem; yok deme emi.
Kırmızı gül imiş, yar dudakların.
Şimdi çok mutluyum,sende mutlu ol.
Mutluluğu her an kollarımda bul.
Gitme başkasına,hep benimle ol.
Cennet meyvesiymiş yar dudakların.
Kayıt Tarihi : 2.3.2008 18:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bilge Atam](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/02/dudaklarin-19.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!