İnsan en çok kendinden yorulurmuş bu hayatta..
.
Sevdiğine attığı her karşılıksız adımda,
Uykusuz gecelerde yıldızlara yazdığı adında,
Cam kenarlarında,geleceği yollara saatlerce baktığında,
İçtiği sigaranın dumanına karışan hayalleriyle her avunduğunda,
Radyoda çıkan aşk şarkılarıyla hüzünlere daldığında,
Dost meclislerine küsüp,kendi içine kapandığında,
Devrik cümleler kurmasına sebep yalnızlıklar yaşadığında,
Hayat denen yapbozun eksik parçalarını gözyaşıyla tamamladığında,
.
İnsan en çok kendinden kaçarmış bu hayatta..
.
Şimdi sana bu satırları yazıyorsam kaçmaktan yorulduğum içindir..
.
Sevdanla kil,
Fırtınanla kum,
Ateşinle kül,
Hasretinle toz olduğum
Bir selamınla CAN bulup,
Bir lütfunla sende YOK olduğum içindir..
.
Karşıma çıktığın günden beri zaman geriye doğru işlemeye başladı sanki
Gözlerinin renginin hiç önemi yoktu,
"Ben seninim" diyecek kadar güzel bakmaları yeterdi..
Ki o gözler bana çocukluğumun bayram şekeri tadında huzurunu verdi.
Gözlerinden uçup giden tüm uçurumların telafisi vardı.
Gülünce,üzerime üzerime,tüm mevsimlerin yağmurları yağardı.
Sana "gözler kalbin aynasıdır" gibi klişe sözler etmiyorum...
Bizde söz KUTSAL'dır...
Bizde söz NAMUS'tur...
Bizde söz ağızdan bir kez çıkar...
Sana yalnızca DUDAKLARIMI OKU diyorum..
Kayıt Tarihi : 9.12.2014 13:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ah Min-el Aşk
