Esiyor camdan içeri sessizlik,
dudaklarımı kurutuyor, ıslaklığı dudaklarının,
tülün göğsüne dolunca nefes, nefessiz kalıyorum
ışığın sade akarlığı,
beni karanlık sokağa götürüyor,
usulca içiyorum ellerinden geceyi...
Sus pus olup oturuyor balkonun ucunda, gece karanlığında
yakarak mumunu, kokusunu duyuyor özgürlüğünün,
yaprakları şakıyor dut ağacının
ve dibinde uyumaya imreniyor balkonunun ucunda oturan genç kız,
gözlerinden okunuyor, nasıl da sevdalı yaşama.
Betonun soğuğundan ayaklarım çekiliyor,
sırtımın ağrısına yoruyorum uykusuzluğumu,
sokaktan geçen kafası kıyak kedi parlak gözleriyle çatıyor, dimdik
dikleniyor,
odanın köşeside, şişelerin içinde
bana ait mi bilmediğim bir yüz,
kimsenin istemediği,
istenmeyen yüz.
Kayıt Tarihi : 10.7.2004 02:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Lzcramcil Ceyhun Erdem](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/07/10/dudaklarimi-kurutuyor-islakligi-dudaklarinin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!