Dudaklarımda Kalan Son Bestesin

Aynı şehirde soluduğumuz havayı,
içime çekmek bile, yetiyormuş bana,
Şu an sen den uzağım yollar, bir de
Marmara girdi aramıza.
Yüzün her an gözümün önünde, sesin kulaklarımda,
Görüntün ise değişik insanlarla seni tanımlıyor bana.
Aşk bu muydu sevdayı yalnız mı çekmekti.
Hasretle. özlemle beklemek miydi.
Şimdi soğuk sular söndürüyor
Yüreğimde yanan ateşi,
Sen yine umarsızları oynuyorsun bıkmadın bir türlü.
Ne sevdiğin belli, ne de sevmediğin,
Dalacağım yine soğuk sulara,
Bir anlık olsa da unutacağım seni,
Ya sonrasında,
Yine yanacak yüreğim,
Yine yanacak defalarca aşkla.
Ben unutmayı bilemedim unutmayı düşünmedim.
Yüreğim nehirler gibi, hep sana aksın istedim.
Aktı bir kere gönlüm, başka yol bulamadı ki,
Sevdi seni kalbim, içimde bir ateştin sanki,
Yüreğimde yanan yangın, hiç bitmedi.
Dudaklarımda kalan son bestesin şimdi,
Oysa yudum yudum içmiştim bu aşkı, sevgiyi,
Yazdığım şiirlerdeyse yoksun artık bitti.
Sevdiğimden bile emin değilim seni,
Yazla birlikte aşkta ben den çoktan gitti.
Dünyanın sonu gelse ne olacak,
Ömür sensiz bitse ne olacak
Belli ki bu aşk yüreğimde,
Hep benimle yaşayacak.