Dudaklar Şiiri - Serkan Ökçe

Bağ üzümü gibi dökülür taneler
Dağıtır kendini akşam
Salkım saçak
Kız kulesi gibi ayrı durur hayat
Dokunsam,
Çekinip kaçacak...

İdamına giden bir mahkûm gibi
Uzar sokaklar
Her adımında alın yazını dokur
Ter damlar
Bir deseni iğneler gibi parmaklar
Son bir buseye uzanır
Uzanır ve susar dudaklar

Gecenin bağrına sokulur ay
Bekler sönsün
Sol yanıma asılan kandil
Tüm meyler dökülür
Dökülsün tüm kadehler
Uzanır bir karanfil
Bir ateş harlar
Bir buseye uzanır gibi
Uzanır yalnızlığa
Ve susar dudaklar

Bulutlu bir gecede
Görünmeyen bir yıldıza
Öfke dolu,
Küstü küsecek
Bir çocuk gibi
Arnavut kaldırımlarına
Dökülür yapraklar
Dökülür…
Ar`ından yosmalar
Eski bir şarkı gibi
Başka kollarda seni arar dudaklar