Dudakizi Şiiri - Abdulkadir Polat

Arnavut kaldırımlı sokağın bir ucunda ben
Diğer ucu sana çıkıyor / denize
Kostukca koşuyorum
Çoğalıyor laciverdin/iz
Yosun yeşili ipincecik
. . . .bir iplikle tutunmuşum
. . . . . .dalgaların iyot kokulu beşiğine
Bir kopsa
Bin acıyla yırtılacak zaman

Bir tek sana gelen yolların
Her bir kırmızısını ihlal ettim
Büyüdükçe yokluğunun yangını
Suyunun serinliği için suça ittim
. . . .. . . diz kapaklarımın sızısını
Rüzgar ne zaman yoklasa odamın duvarlarını
Sen kokulu fesleğenlerle
. . . .avuçiçimde kuruttuğum mor bir çiçek
. . . .. . .alıp aklımı uçurdunuz / denizaşırı
İlham perilerine mükellef sofralar kurduğum bir dedikodu
Ama rakımı deniz kızlarıyla paylaştığım doğru
Sana ucu uykusuz sabahlara açılan şiirler dokuduğum da
Sırtıma vurup dağların yükünü
Bağrış çığrış içinde çocuklarla türküler okuduğum da
Senden hiç birşey saklamadım
Ama senden birşey sakladım
Daha anne rahminde terkedilen sevdaların
. . . . . . . . üvey babası olduğumu…
Bunu da benden öğren.

Arnavut kaldırımlı sokağın bir ucunda ben
Diğer ucu sana çıkıyor / denize
Kostukca koşuyorum
Çoğalıyor laciverdin/iz
Yosun yeşili ipincecik
. . . .bir iplikle tutunmuşum
. . . . . .dalgaların iyot kokulu beşiğine
Bir kopsa
Bin acıyla yırtılacak zaman

Tıpkı, buğulu penceresinden bir teknenin
. . . .karanlığı seyretmesi gibi /aşk
Her kapı açıldığında
. . . . ..dökülecek benim de gözlerimin körlüğü
Kapandığında kapı
. . . . . . . .suretim silinip gidecek yüzünün aynasından
Ve varlığım da yokluğum da artık sen/deniz
Yanağımdaki sensiz yanılgılarımın mührü
yad / igar ve yanık bir dudak izi
Bir de kendimi getirdim yanımda
Al ve yüreğinin en korunaklı
. . . .kuytuluğunda sakla bizi

Abdulkadir POLAT
istanbul
24-12-2008