Lâl oldu dudağım, yandı yanağım
Gel, kondur bûseni sönsün bu yangın
Beden yorgun amma gönül dingin
Hayâller yorgun amma hedefler engin.
Sanma ki yıkılır bu kale,
Sanma ki sarsılır.
Yükün ağır yiğidim
Çalı çırpıyı alma kâle.
Pıtırak olur batarlar,
Gün gelir çamura yatarlar.
Bunlar adamı bir günde değil,
Anında satarlar.
Sakın ha yiğidim öfkelenme!
''Anonim'' denen o büyük bilge diyor ki;
Öfkeyle tehlike arasındaki sınır,
Kıldan incedir
Sakın öfkelenme!
Hayat çizgin incelir.
Kalp yıpranır, haysiyet incinir.
Vakur ol dimdik, Toroslar gibi ayakta
Sen hiddetlenirsen, kalırlar çığın altında
Ne olmuş yani sen gümüşsen onlar altın da
Aslında sen yakutsun, onlar ya...
13 ŞUBAT 2003
Saat: 02:13
Ş.URFA
Kayıt Tarihi : 11.2.2006 21:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!