Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yazan kaleminizi
coşan yüreğinizi kutluyorum
İnşallah taş konmuştur, yuvarlanıp yerine
Çıkmaz derinliklerden indi fazla derine
Pişman olmuştur çoktan rastlamamış erine
Uyut deme destur al dudağını mühürle.
Acizane
Baki selam ve dua ile..
Sevgili Mücella seni kim bu derece kızdırdı
bilemiyorum ama Kuran herkesin ağzında ulu
orta dolaşacak bir kitap değil o ALLAHIN kullarına
eşitlik üzerine kurulmuş yazılmış insanlığın
en büyük eseridir onu okumak ondan yararlanmak
onu sevmek saygı duymak gerekir her toplumda
farklı görüş ve düşüncede insan var bu demek
değilki saygısızlık yapabilir bizim dinimiz İncili
ve Hz. isaya bile saygı gösterir o kişinin mesajını keşki yazsaydını ona göre yorum yapsaydık
sıkma canını aklı olmayan insanları zaten Allah
affediyor aklı olmayanın ibadetini yapamazsa
günah değildir der bunun aklı yok o zaman
Tebrikler Zerrin TAYFUR
ANLAMLI DİZELERİN USTA KALEMİNİ VE MUHTEŞEM YÜREĞİNİ TÜM KALBİMLE KUTLUYORUM. MÜKEMMEL BİR ŞİİRDİ MÜCELLA HANIM. SONSUZ SELAM VE SAYGILARIMLA...
Zengin bir anlatım, Zengin mesajlar ve tamamen herşeyiyle zengin bir çalışma.
Mücella PAKDEMİR kalemine yakışan kıymette bir şiir gerçekten. Canu yürekten kutluyorum Abla...
Yoruma cesaret edecek söz kalmamış bana)
Üstadem..
Uzun bir aradan sonra sayfanızda olmak vede bu şiir
sofrasından nasiplenmek ziyadesiyle mutlu ve bahtiyar
etti beni, teşekkürler..
Güzel vede anlamlı bir şiir zuhur etmiş usta kaleminizden
kutlarım sizi vede bu nadide eserinizi TEBRİKLER..
Selam vede muhabbetlerimle beraber tam puanımıda
bırakıyorum sayfanıza Allaha emanet olun..yunus karaçöp
Bu mükemmel eseri yazan kaleme yön veren o güzel yüreği kutluyorum.
Gönlünüzdeki sevgi ışığı sönmesin
Kaleminiz daim
İlhamınız bol her şey gönlünüzce olsun.
yüzüncü mesajı yazmanın mutluluğuyla
Saygı ve selamlarımı yolluyorum
Öncelikle bu güzel şiiriniz için kutluyorum. İnşallah mesaj yerine ulaşmıştır.
Dost yürekten katılımları sayfaya eklemek bazen şiiri bozuyor. Çoğunda ölçü farklı, ayak farklı, konu farklı. Yorum olarak kalsa daha güzel olur diye düşünüyorum.
Selamlarımla.
kaleminiz daim olsun .kutlarım...
kaleminize sağlık...sevgiler mücella hanım..
'Sevgili Mücella Hanım,şiirinizi dikkatle ve önyargısız okudum...Düşüncelerinize yön veren duygularınız bir haylı yıpratılmış ki; epey bir serjeniş olmuş...Umarım mesaj doğru yere gitmiştir...
Bazen hepimizin yaşamında incinmişliklerimiz oluyor ...Aslında herkes ağzından çıkan söze biraz daha dikkat etse;ne kimse kırılır nede düşmanlıklar(ımız) olur...
Sanırım ağzımızın içindeki kemiksiz et parçasını kullanma klavuzunu yitirmişiz toplumca....
Sevgili Mücella Hanım,ben sizi safamdaki 'Dil/im/iz' adlı şiirimi okumaya davet etsem ne dersiniz? Hani belki sizi ne kadar iyi anladığımıda anlatmış olurum...(Ziyaretinize şimdiden teşekkür ediyorum)
Ve...bu anlamlı dizeleriniz için sizi kutluyorum...
Saygılarımla
Mine YİRMİLİ
Bu şiir ile ilgili 128 tane yorum bulunmakta