Dudağındaki Parmak İzlerim

sen...
yazdığım harflerin bir tanesine bile değmeyen kadın...
seni yazmak istemezdim inan, ama gönül işte, kim canını çok yakarsa onu yazıyor...
ben senle uzaklığa uzaktım, beni bırakırken, uzaklığın ne olduğunu sende anladım...
içimdeki çocuğu büyütemedim, senle evlilik hayalleri kurarken...
hayal kurmanın bedellerini sende anladım..
ben seni sevmeyi seviyordum...
sevmenin ne olduğunu seni sevmeyi severken anladım...
girmedi hala aklına değil mi? bu hayat seni unutacağım kadar uzun değil...
bu hayat seni benden alacak kadar kolay değil...
yaşamak kolay yaşatmak zor sevdiğim...
şimdi kimlerle yaşıyosun benle kurduğun hayalleri...
şimdi kim siliyor dudağındaki parmak izlerimi...
birbirimize hesap verme vakti gelmedimi...
sevdiğim...
çok acıyor içim... yanıyor kül oluyor...
yine yaktım sıgaramı... yine düşündüm seni, sendeki beni...
bendeki sen yok artık sende ki benle yaşıyorum sevdiğim...
kayboldum sende seni unutmakla değil kendimi aramakla geçiyor zamanım...
sen öğrettin her şeyi bana, hepte sen yaktın içimi...
ne demeliyim bilmiyorum... sende sev ben gibi...