Dudağında Gülmüsün Şiiri - Osman Şenol

Hali tavrın bir güvence veriyor,
Bakışında insan huzur buluyor,
Gözüm sende tabiatı görüyor,
Yüzün mehtap,dudağınla gül müsün?

Varlığınla mutluluğu sağlarsın,
Görenleri sen kendine bağlarsın,
Gülüyorken şırıl şırıl çağlarsın,
Yaz-baharda akan berrak sel misin?

Hem nazlısın,hem narinsin,güzelsin,
Turna gibi yücelerde yüzersin,
Duygulusun,hissedersin,sezersin,
Ahbap mısın,yaren misin,yar mısın?

Tanımakla bile duydum mutluluk,
Güneş olup doğdun,dağıldı bulut,
Sen bir tesellisin,güvence,umut,
Derde deva bir sihirli el misin?

Dalıyorsun bazen pek derinlere,
O an benzetirim seni kendime,
Azgın seller akar gönül bendime,
Badı saba mısın,ılgıt yel misin?

Bulunmaz bir dostsun,yüce bir varlık,
Sensiz olmak artık,bence aptallık,
Huzur seninledir,seninle sağlık,
Hasta kalbe bahşedilen nar mısın?

Gönle dolan o asude halinle,
Kumral saçın,kibar kibar elinle,
Her an neşe saçan tatlı dilinle,
Şeker misin,şerbet misin,bal mısın?

Aka aka berraklaşıp durulan,
Ömür boyu koşa koşa yorulan,
Yaralanmış yüreğime sarılan,
Eşi bulunmayan ipek tül müsün?

Mümkün değil,tarif edemem seni,
N'olur,saçmalarsam affeyle beni,
Rastlamadım kendim bildim bileli,
Ataş misin,alev misin,kor musun?

Osman zorla buldu,artık ayrılma,
Bana görülüp de,kaçıp,sıyrılma,
Yıkma güvencemi,sapma,eğrilme,
Göreceğiz,yabancı mı,el misin?

Ekim.1982