Dudağımızda Allahu Ekber

Kuş uçmaz, kervan geçmez çölde kuş sütü içer iken soysuzlar
Mavisi yağmalanmış bir yaşam iniltisi var yoksul heybemde
‘Engerek duruşlu, puşt bakışlı zebaniler’ coğrafyasındayım
Yaşam balımızı da çalıyor ekmeğimizi bölüştüğümüz yobazlar

Soylu ruhumuzun saraylarında nicedir hazan, sıkılıyor yumruklar
Bu mevsimin harmanına da kan bulaştı, sevgi atımızı da saldılar
İnançlarımızı azdırıyor ölümler, aydınlığımızda çoğalıyor yarasalar
Ölülerin gözü açık gidiyor dostlar, mağaradan çıkar oldu haydutlar

Rahat uyu can kardeşim, yürüdüğün kutlu yol, sevinmesin zalimler
Dudağımızda ‘Allahu Ekber’, kuduz itlerini de süpürür Mehmetler
Böleriz ekmeğimizi biz, pay ederiz sürü olup üzerimize de gelseler
İçten içe yanarız bilmezler, sırtımızdaki hançerle düşlerine gireriz

Karanlık hesaplar ayyuka çıkar nasılsa, yüce rabbim yaşımızı siler
Sancılar demire yoldaş olur, onurla yoldaşlığımız çeliği bile büker
Ver kanayan yüreğini anana Mehmet’im, şahadetin arşa bile değer
Bu kötülük coğrafyasında bir gün sevgi çiçekleri gönüllerde gezer

Fısıltılar sokuluyor gecenin gemine, şaha kalkar birazdan hiddetim
Suskumuza kanmayın gafiller, istesek sizleri bu coğrafyadan sileriz
Yağlı halatlar örüyor analarımız, sabrın seferine çıktık er geç geliriz
O cirit attığınız ata bozkırlarımızı, gün gelir siz yurtsuzlara dar ederiz