Bir kavşakta durdum tüm trafik lambaları
Kırmızıyı gösteriyordu
Üç adım ötemde hep hüzünle parlatıyordu
Bir dilenci kabını
Ziyadesiyle gözleri tam sekiz yol ayrımında
İnsan kesiyordu
Ellerinden anladım geceleri gizli gizli kedi besliyordu
Ağzının en arabesk kıyısına telaşla bir karanfil aradım
Ceplerimden Hasta Siempreyi bir meşale gibi
Yakmak gözlerinin eşiğine
Bir söz ekmeğin ağırlığını tanımlayacak
Bir söz emeğin haysiyetine dair
Bir söz aradım, baktım ki ceplerimde
Bir delik kocaman
Ve akıp gitmiş omuzlarım bile
Düşmüş üç kavşak ötede merhamet
Yuvarlanıp düğmesi hüznün
O etimi sımsıkı tutan
Tüm kelimelerin hacmi onda bir eksik
Artık tüm terazilerde
Ve tüm terazilerin diğer kefesinde
Miskinliğin semboli ve kediler hep daha ağır
Bir kavşakta durdum uzun uzun
Baktım evrene ve çirkinliklerine
Tüm sokakları kırmızı ışık
Dudağımın kıyısını ay tuttu
Ayın yüzünde halâ ilk astronaut
Neil Armstrong
Bense yaşamı düşündüm
Ay da daha güzel...
Kayıt Tarihi : 26.10.2015 14:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Baktım evrene ve çirkinliklerine
Tüm sokakları kırmızı ışık
Dudağımın kıyısını ay tuttu
Ayın yüzünde halâ ilk astronaut
Neil Armstrong
Ben yaşamı düşündüm
Ayda daha güzel...
çok çokgüzel bir şiir okudum, gönülden tebrikler
Evreni canlıların en tehlikelisi insan bu hale getirdi. İnsan insandan kaçar oldu.
İnsansız gezegenleri arar olduk, dünyada insanın ulaşıp kendine benzeterek kirletmediği yer kalmadı...
Harika betimlemelerle bam tellerime dokunan bir konuyu muhteşem dile getirmişsiniz. Kutlarım. Saygılarımla.
Baktım evrene ve çirkinliklerine
Tüm sokakları kırmızı ışık
Dudağımın kıyısını ay tuttu
Ayın yüzünde halâ ilk astronaut
Neil Armstrong
Ben yaşamı düşündüm
Ayda daha güzel...
Anlamlı etkili güzel bir şiir okuttun Deniz tebriklerimle
TÜM YORUMLAR (6)