Gidiyoruz bir sona
başını bilmeden.
Kendimiz bulduğumuz,
Bizi biz tanımadan.
Ağaçlar revaçta
gece yaklaşırken.
Gece yaklaşırken
Eğer kral olsaydım.! Çiğneyerek tahtımı
Memleketin halkını dizlerine sererdim.
O kuvvetli hükmümle bütün tacı tahtımı
Bir tek bakışın için sana feda ederdim.
Eğer Allah olsaydım.! O heybetli, o derin
Devamını Oku
Memleketin halkını dizlerine sererdim.
O kuvvetli hükmümle bütün tacı tahtımı
Bir tek bakışın için sana feda ederdim.
Eğer Allah olsaydım.! O heybetli, o derin




tabi bize de bunca kavga dövüş arasında ölen değerlere burdan karalamak kalıyor öldükten sonra.
ama bu devamlı bir süreçtir işte şairin işi. sokaktaki adamla şairin farkı da budur cenazesine gidip bazı timsah gözyaşlarından. gün geçtikçe artan duygular , yazıya dökülen dizeler
Hem sonuna kadar net Atatürkçü hem de -çoğu kişinin benimsediği, kaçamadığı- egolarına kapılmayan biriydi anladığım kadarıyla. Tabi bunca yaşamış insanları çözmek kolay değil. ve aydınlar kolay yetişmiyor
Elimde olsa onun için cennette özel yerlerden biri hazırlanmalı
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta