Duamdır Yaradana Şiiri - Hatice Katran

Ne umutlarla büyümüş serpilmiştim
Güzelliğimle donanı sevgim üstüne
Ne umutlar kurmuştum bir bilinse
Avunmuştum hayallerimde

Her umut diye el uzattığım
Her gönül bağlayıp beklediğim
Uğruna koştuğum, can adadığım
Meğer ne tuzakmış, ne zalim avcı

Ok saplayan saplayana
Kapana sıkıştıran sıkıştırana
Meğer ben ne bahtsızmışım
Bahtıma küser ona ağlarım

İsyanım ne terk edip gidene
Ne vurup süründürene
Bir damla bile dökmem yaşım
Dökülen yaşım hep bahtsız kaderime

Ey yaradanım, çirkin olaydım
Sevgim kıt olaydı, aklım kıt
Benim de bir bahtım olaydı
Anlardım dünyaya niye geldim

Ey Allahım, azabın cehennemse
Nedir cennetinde çektiklerim
Günahım sevmek mi, bileyim
Sevdiklerime bel bağlamak mı

Dert sende şifa sende
Yok mudur şu yaralı yüreğimin ilacı
Sevgime ihanet edersem, ver cezamı
Ne olur yoksa ihanetim, yakma ateşinde

03.27.2008 Göreme

Dost Yüreklerden..................

şişeye her sarılışında
benim boynuna atılışlarımı göreceksin
göğsüne göğsümü dayadığımdaki
masumiyetin kanat çırpmalarını
ve her defasındaki hiçe sayışlarını
itişlerinin hatırlayacaksın
lanet edeceksin ellerine
lanet edeceksin

sonunda uzatıp bileklerini Tanrıya

katlettiğin bu sevda için
ikrara gelecek…bir ömür boyu
mahkumiyetini isteyeceksin

Tanrıyla göz göze geleceğim o an
ve dudaklarımda beyaz bir gül
seni affetmesi için
Tanrıya gülümseyeceğim

sussana